○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
از بالای درخت تنومند گیلاس که تازه به شکوفه نشسته بود به مادر مینگریستم
داشت تلاش می کرد مرا متقاعد کند که هرچه زود تر از درخت پایین بیایم

بیا پایین دختر می افتی آخه خجالت هم خوب چیزیه
من که اندازه تو بودم داداشتو زاییده بودم
این کارها برای تو عیبه اگه یکی تو رو بالای درخت ببینه چی فکر می کنه؟
لجوجانه در حال تکان دادن پاهام روی درخت گفتم هر کی هر چی میخواد بگه من پایین نمیام
مادر در حال کندن گونه اش در حالی که به بالا نگاه میکرد و دستش را در برابر نور خورشید جلوی صورتش گرفته بود گفت
این اداها برای چیه؟ برای اینکه حرفتو به کرسی بنشونی؟
بیا پایین مادر بیا الان مهمان ها از راه می رسند من هم هزارتا کار دارم
بیا برو لباستو عوض کن دستی به سرت بکش

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

سالهای بی کسی نوشته مریم جعفری
رمان زیبایی هست خوندنش رو به همه توصیه میکنم

به استراحت نیاز داشتم چند روزی از خواستگاری فرشاد گذشته بود و چند روز دیگر جشن نامزدیشان بود به مهتاب گفتم که برای  خرید لباس با هم بریم بخریم و مهتاب هم با شرمندگی قبول کرده بود.و الان حاظر و اماده منتظرشان بودم که بیان و با هم بریم.

سورنا:آبجی گوشیت داره زنگ می خوره

سورنا بی زحمت برام بیارش.

گوشی را دردست گرفتم و دکمه ی اتصال رو زدم.لیلی بود

جانم لیلی؟

اتانازاگه حاضری منو مهتاب هم دم دریم بدو بیا

چشم الان امدم

نگاهی تو ایینه به خودم انداختم و در همین حین رو به سورنا گفتم:سورنا تو با ما نمیایی؟اگه می خوای بیا با هم بریم؟

سورنا:نه آبجی برا فردا امتحان دارم نمی تونم برم شماها برین خوش بگذره

عاشق لباس ه‍ای اسپرت و رنگ مشکی هستم چادرم را بر سر انداختم

کتانی های سفیدم را پوشیدم

مامان،سورنا چیزی لازم ندارین؟

مامان:نه عزیزم برو به سلامتم

اتاناز،دخترم پول داری؟

اره مامان بابا دیشب زحمتش رو کشید

مامان:خوب خیالم راحت شد مراقب خودت باش

چشم من رفتم ،فعلا

مسیر حیاط را طی کردم و وقتی در را باز کردم بآ قیافه ی خشمگین دخترا مواجه شدم

با لبخند گفتم

جلل الخالق شما ها چتونه؟

بعد هم با صدای نسبتأ ارامی خندیدم

لیلی:به به اتاناز جان چه زود امدی عجله ای نبود که

لیلی لوس نشو راه بیافت

مهتاب:آتاناز؟

جونم ؟چیه مهتاب

مهتاب:هیچی کمی هم دیرتر می امدی علف های زیر پامون سر به فلک میزدند

خخخخخ عیبی نداره

راستی مهتاب به اژانش زنگ زدین؟

مهتاب:بله خانم اینم اژانستون پرنسس.

به شانه ی مهتاب زدم و راهیه پاساژ شدیم بعد چند ساعت پاشاژ گردی هر کدوم با کیسه های خرید به سمت خونه ی خودمون رفتیم.

*****مهتاب*****

در را باز کردم.فرشاد روی کاناپه نشسته بود و با کنترل تلوزیون بازی می کرد.با صدای بلند گفتم:

مامانی کجایی بیا که مردم از خستگی!

فرشاد:مامان خونه نیست.

با حرف فرشاد کمی مکث کردم و کیسه های خرید رو برداشتم و به سمت اتاقم رفتم که بازم فرشاد صدایم کرد:

مهتاب وایسا؟؟؟

ها چیه فرشاد؟

مهتاب چته تو چرا اینقدر سر سنگینی؟بهم سلام نمی کنی باهام حرف نمیزنی؟کلا منو نادیده می گیری؟

بنظرت نباید سر سنگین باشم؟

فرشاد:اون وقت دلیلش چیه؟

خونسردی فرشاد عصبیم کرد با خشم برگشتم و روبروی فرشاد ایستادم درسته داداشمه از من شش سال بزرگتر بود درسته ازش می ترسیدم اما باید دلم را خالی می کردم، باید

فرشاد تو با خودت چه فکر کردی هاااا

که اتاناز کودکه و هیچی نمی فهمه

که می تونی راحت بازیش بدی؟؟؟

اررررره فرشاد ، اره لعنتی

فرشاد:مهتاب تو خوب می دونستی که چیزی بینمون نبود.حتی اتاناز منو نمی خواست

خفه شو فرشاد خفه شو.اره اتاناز تو رو نمی خواست اما تو مدام با پیغام پسغامات عذابش میدادی!

قربون اتاناز برم

که بخشیدت.

با صدای بلندتری داد زدم

فرشاد تو لیاقت اتاناز رو نداشتی اتاناز لیاقتش بیشتر از تو هستش تو لیاقتت همون دختره هستش واقعا که
فرشاد برات متاسفم متاسف

گوهری رو از دست دادی که یه عمر برای به دست اوردنش حسرت می خوری

فرشاد اتاناز خواهرم می مونه اما رو اسم تو دیگه به عنوان داداش خط می کشم

حرف هایم را گفت و راهیه اتاقم شدم اما فرشاد…

سر جایش بی حرکت ماند  ، خوب می دانست زیبایی اتاناز خیره کننده است و آبرو و حیایش نمونه است  ،  تصمیمش ازدواج بود به هر نحوی حتی با اینکه  اتاناز عاشقش نبود ،  او را عاشق خود کرد

اما حرفایی که بهش از اتاناز گفته بودند  ، دلش را ازار میداد هر چند او را قبول داشت اما بازم برایش سخت بود ؛ که بعدا دلیل اون حرفای پشت سر اتاناز رو فهمید

مرد بود دیگر نمی توانست غیرتش را زیر پا بگذارد.

******آتاناز*****

فردای ان روز

دخترا؟

بله مامانی؟

جونم مامان؟

فردا برا جشن خونه ی عمه دعوتیم اگه چیزی کم دارین برین بخرین

مامان من شاید بابابا برم خرید

باشه سورنا برو عزیزم

منم که با مهتاب اینا همه چی خریدم چیزی کم ندارم

مادر محو صورتم شده بود نمی دانم چرا اما عمیق نگاهم می کرد،شاید او هم تغیرات منو تو این چند روز را فهمیده بود.

مامان من کمی خستم برم بخوابم فردا هم جمعه هستش اما باید زود بیدار بشم تا حاضر بشم

باشه برو دخترم

شب خوش مامان و بابا

بابا:شبت بخیر دختر بابا

رفتم روی تختم دراز کشیدم دستم را زیر سرم گذاشتم و به فردا فکر کردم به اینکه چه کاری باید بکنم و چه رفتاری نشان بدهم چون از اون روز با عمه  روبه رو نشده بودم

نفهمیدم کی خوابم برد

***

مامان:آتاناز من تا یه ساعت دیگه میرم ها

سورنا تو هم کمی عجله کن دختر.

مادر حاضر تو سالن منتظر من و سورنا بود

من دو به شک بودم تا الان از وسایل ارایشی استفاده نکرده بودم اما امروز فرق می کرد

به ارایشگری علاقه داشتم برای همین بلد بودم ، شک را کنار گذاشتم و یه ارایش ملیح به صورتم نشاندم موهایم تا کمر می رسید عینه امواج ازادانه در شانه هایشم رها کردم موهایی که عاشق رنگ خورماییش بودم

تونیک قرمز مجلسیم تیپم را کامل کرد با ساپورت و کفش مشکی

از اتاق رفتم بیرون مادر تا سرش را بلند کرد محو صورتم شد حق هم داشت تا به حال منواینگونه ندیده بود دختری که با چشمان قهوه ایم و ارایش همرنگش و لباس هایم ؛ دل هر پسری را میلرزوندم.خخخخ.شیطنتم گل کرد و گفتم:

هوووووی مامان کجایییییی؟

ها جونم چیه دخترم

لبخند زد م و گفتم

هیچی داشتین منو قورت میدادین!

بریم؟

اره

سورنا ؟

امدم ابجی

هر سه در کنار هم به خونه ی عمه رفتیم

مهتاب هم چیزی از من کم نداشت لیلی هم منحصر به فرد بود اما قیافه ی معصوم و زیبای من چشم هر مهمونی رو محو خودش می کرد حتی عروسی که با نفرت نگاهم می کرد

رفتم جلو

سلام پروین جون تبریک میگم امیدوارم خوشبخت بشین

پروین لبخند اجباری زد

ممنون

در همین حین مهتاب امد جلو و صورتم  رو بوسید و گفت:

خواهری بیا بریم برقصیم

دستم را کشید و یه چشم غره هم به عروس رفت.با این کار مهتاب خندم گرفته بود خندم رو خوردم و به اجبار با مهتاب رفتم

تا من رفتم وسط برقصم تعجب را از تک تک نگاه های مهمان ها را می شد خوان.چرا که انتظار نداشتند من به این مجلس بیام چه برسد به این تیپم و به این رقصیدنم

اما نمی دانستند هیچ چیز مرا از پا در نمی اورد

بعد اتمام جشن در جمع کردن خانه به مهتاب و عمه کمک کردم حتی می توانستم نگاه های غمگین عمه  را درک کنم اما برای چه؟من که دیگر فرشادی نمی شناختم

چند ماه از این جریان گذشت روزها پشت سر هم تکرار می شد و سپری
دیگر تعطیلات فرا رسیده بود امتحانات ترم را خراب کرده بود م قبول بود م اما از معدلم راضی نبودم
فصل تابستان بود خورشید گرمای خاصی داشت

 
*~~~~~~~~*

قسمت اول | هنوز کودکم ◄

قسمت دوم | کودک بزرگ ◄

قسمت سوم | پایان غم و درد ◄

قسمت چهارم | نفرت ◄

قسمت پنجم | جشن نامزدی ◄

قسمت ششم | غیر قابل نفوذ ◄

قسمت هفتم | رفیقا ◄

***

قسمت هشتم | درس رفاقت ◄

قسمت نهم | عشق ◄

قسمت دهم | رفیق نامرد ◄

قسمت یازدهم | جسارت ◄

قسمت دوازدهم | جنون ◄

قسمت سیزدهم | رویا ◄

قسمت چهاردهم | ماه محرم ◄

قسمت پانزدهم | سرنوشت بد نوشت ◄

***

قسمت شانزدهم | فراموشت نمی کنم ◄

قسمت هفدهم | دیدار آخر ◄

قسمت هجدهم | چته عاشق ◄

قسمت نوزدهم | طبیب دل شکسته ام رضا ◄

قسمت بیستم | خواستگار ◄

قسمت بیست و یکم | شیرینی خورون ◄

قسمت بیست و دوم | ازدواج اجباری ◄

قسمت بیست و سوم | درک کردن ◄

بیست و چهارم | دیدار ◄

بیست و پنجم | تصمیم اشتباه ◄

قسمت بیست و ششم | عروسی ◄

قسمت بیست و هفتم | روزهای سخت ◄

 

مهتاب بلند شو بریم حاضر بشیم باید بریم خونه

اتاناز؟؟

مهتاب هیسسسسس هیچی نگو

اخه اتاناز اینجوری که داغون میشی

د لا مصب میگم هیچی نگو ؛  نگو چون حساب تو سواست ،  نگو چون تو این مدت ازت بی مرمامی ندیدم

اما مهتاب اینو بدون که

سرم را رو به اسمان بلند کرد م و یه نفس عمیق کشیدم و ادامه دادم:

اینوبدون که تو همیشه برا م عزیز بودی و هستی هیچ چیز نمی تواند مانع رفاقت من با تو باشد اما تو اگه بخاطر داداشت خواستی می تونی دیگه باهام حرف نزنی اما من نمی تونم بی خیال رفاقت چندین سالمون باشم

وااا اتاناز قربونت برم خواهر این چه حرفیه هیچ کس حتی برادرم هم نمی توانه مانع رفاقت من با تو باشه

در همین حین شهرزاد و لیلی و بقیه به ما ملحق شدند بازم جمع دوستا نمون جور شد

دوستانی که بر سر رفاقتمون برا هم جان می دادیم

***

اما سرنوشت چه تقدیری برای ما اندیشیده بود؟راه مدرسه تا خونه رو طی کردم و به خونه رسیدم در حیاط بزرگمون که همیشه باز بود وارد جیاط شدم و مسیر حیاط تا خونه رو طی کردم طبق عادت همیشگیم کفش هایم را در کفش کن قرار دادم و وارد سالن شدم و با صدای بلند سلام دادم

سلام به خانواده،

بازهم با لبخند وارد خانه شده بودم و هیچ چیز قادر به از پا انداختن من نبود
حتی..

سلام دخترم خسته نباشی؟

ممنونم مامان

اتاناز؟

جونم مامانی؟

چیزی شده دخترم؟

دست و پایم را گم کردم

نه عزیز دلم چرا اینو می پرسی مامانی؟

اتاناز صورتت غمگینه چرا؟

مادر بود دیگر،خودش بزرگم کرده بود و با غم چشمانم اشنا بود
لبخند ملیحی زدم هر چند نمی شد چیزی را از چشمان تیز بین مادر پنهون کرد

نه قربونت برم چیزیم نیست مامان فقط  کمی خسته ام استراحت کنم خوب میشم برا ناهار نمیام الان با مهتاب یه چیزی خوردیم گشنم نیست!

باشه دخترم برو استراحت کن

راهیه اتاقم شدم.و از خودم متنفر بودم که دروغ گفتم در رو قفل کرد م ودستگاه را رو شن ،و بی هوا یه اهنگ پلی کردم

ای خدا دلگیرم ازت
ای زندگی سیرم ازت
ای زندگی می میرم و
عمرمو می گیرم ازت
چقدر اهنگ باهوای دلم سازگاری داشت

اصلا چقدر هوای دلم ابری بود

واقعا از زندگیم سیر شده بودم

در اتاق قفله و هوای اتاق با اهنگ نفس گیرش دلگیره

پس نیازی ندارد نقش بازی کنم و لبخند ی که برایم مزخرف ترین بود به لب بنشانم
صدای هق هقم با صدای اهنگ در هم امیخت

این غصه های لعنتی از خنده دورم می کنند
این نفسای بی هدف زنده به گورم می کنند
چه لحظه های خوبیه ثانیه های اخره
فرشته ی مردن من منو از اینجا می بره

صدای زجه هایم سنگ را هم اب می کردن

اخه چرا خدا چرا

مگه من چند سال دارم مگه گناهم چیه چرا از کودکیم با این غم بزرگم کردی؟؟؟

با همان حال زارم و چشمان خیسم خوابم برود

وقتی بیدار شدم  گنگ بود و دیگر از اتاناز قبلی خبری نبود

سردی چشمانم لرزه به تن می انداخت صدای صاف و مغرورم همه را حیرت زده کرد حتی لبانی که اون لبخند همیشگی را نداشت و از همه مهمتر نفرت چشمانم ادم را می ترساند

از دیروز لب به غذا نزده بودم الان هم باید به مدرسه بروم و دیرم شده بود

سلام مامان من رفتم خدا حافظ

اتاناز صبحونه؟

نه دیرم شده

خانم صادقی با ابهت همیشگی وارد کلاس شد،بعد احوال پرسی بدون اینکه سرش رو بلند کنه گفت اتاناز یه باراین شعر رو بخون تا حال و هوای کلاس عوض بشه.هر چند حوصلهی دکلمه خوانی رو نداشتم اما با حال ندارم خوندم.با صدای بلند و رسا یه شعر عاشقانه ی غمگین که عجیب با حال دلم قرین شده بود و صدایم عجیب سوزی داشت.و دکلمه خوانی ام حاصل چندین سال تمرینم بود.که کل مدرسه محو خوانندگیم بودند.به هر سختی ای که بود درس فارسی مون تموم شد

زنگ تفریح بود و تو حیاط کنار مهتاب و بقیه نشسته بودم نگاه های دیگران اذیتم می کر.د زیرا همه می دانستند که من از ودکی نشون کرده ی فرشاد بودم و حالا فرشاد نامزد کرده بود .هر چند بارها این نشون بودن رو کنار دوستان و همکلاسی ها تکذیب کرده بودم اما بازم اذیت می شدم.لیلی کنجکاو پرسید:

لیلی:مهتاب اون دختره کو؟  نشونمون بده

مهتاب:اوناهاش لیلی اونجا نشسته!

سرم را بلند کرد م و مسیر نگاه لیلی را گرفتم و در همین حین پرسیدم:

کدوم دختره ؟مگه اون کیه؟

لیلی بی خبر از همه جا گفت نامزد فرشاد هستش
باز هم با دیدن دختر غم به دلم چنگ انداخت

دخنری که حتی قیافه ی خوبی نداشت

نفرت تمام وجودم را در بر گرفت
نفرت به همه ی مذکر هایی
که دخترا برایشان اسباب بازیست

اگه فراموش کردن راحته پس من هم می توانم فراموش کنم همان طور که توانستم بپزیرم!

مهتاب:آتاناز ؟هووووی کجایی؟؟

هان هیچی همین جام

خشگله مهتاب خوشبخت بشن!

مهتاب تمام غمش رادر چشمانش ریخت و به من  خیره شد اما من به یه جای نا معلوم خیره بودم
داشتم فکر می کردم

از دیروز از تمام مرد ها نفرت داشتم به نظر من مردها ارزش زندگی را نداشتند

پس زندگی می کنم اما بدون هیچ پسری چون از نظر من همه ی پسرا شبیه هم بودند
تمام شد ،کابوس کودکانه ام تمام شد

احساسم تمام شد
لبخند هایم هم، تمام شد
جای همه را نفرت گرفته و غرور
نفرت از پسرا و غرور به خودم و پاکیم

 

*~~~~~~~~*

قسمت اول | هنوز کودکم ◄

قسمت دوم | کودک بزرگ ◄

قسمت سوم | پایان غم و درد ◄

قسمت چهارم | نفرت ◄

قسمت پنجم | جشن نامزدی ◄

قسمت ششم | غیر قابل نفوذ ◄

قسمت هفتم | رفیقا ◄

***

قسمت هشتم | درس رفاقت ◄

قسمت نهم | عشق ◄

قسمت دهم | رفیق نامرد ◄

قسمت یازدهم | جسارت ◄

قسمت دوازدهم | جنون ◄

قسمت سیزدهم | رویا ◄

قسمت چهاردهم | ماه محرم ◄

قسمت پانزدهم | سرنوشت بد نوشت ◄

***

قسمت شانزدهم | فراموشت نمی کنم ◄

قسمت هفدهم | دیدار آخر ◄

قسمت هجدهم | چته عاشق ◄

قسمت نوزدهم | طبیب دل شکسته ام رضا ◄

قسمت بیستم | خواستگار ◄

قسمت بیست و یکم | شیرینی خورون ◄

قسمت بیست و دوم | ازدواج اجباری ◄

قسمت بیست و سوم | درک کردن ◄

بیست و چهارم | دیدار ◄

بیست و پنجم | تصمیم اشتباه ◄

قسمت بیست و ششم | عروسی ◄

قسمت بیست و هفتم | روزهای سخت ◄

با عصبانیت نگاهی به سرتا پایم انداختم و با صدایی که به زور داشتم کنترلش میکردم تا بلند نباشد گفتم

انوقت میشه بگیدد تیپ من چشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

ضمنا فکر نکنم به شما مربوط باشه ..................اصلا ...اصلا تا حالا به تیپ خودت نگاه کردی دکمه بالای لباست را همچین بستی که آدم وقتی نگاهت میکنه احساس خفگی میکنه ...یا ریشات.......مثل ....مثل

به ریشهای مرتب و کم پشتش نگاه کردم تا مثالی برای آن پیدا کنم اما با این همه فسفر سوزوندن بی نتیجه ماندم
برای همین با عصبانیت ترکش کردم و او مثل همیشه فقط صبوری کرد و پاسخم را نداد
لعنت به هر چی شرط و شرطبندیه

***

سالاد الویه ای که مادر یلدا درست کرده بود فوق العاده بود

همراه شقایق و یلدا و نازی و بهروز نشسته بودیمو شکمی از عزا در میاوردیم که کورش با آرشام امدند

با اخم به کورش نگاه کردم و بهش فهماندم که آرشامو دنبال خودش راه نندازه
اما کورش فقط شانه هایش را بالا انداخت
اونقدر اعصابم از دست متین خورد بود که دنبال یه بهونه میگشتم سر کسی خالی کنم ولی هنوز موقعیتش جور نشده بود

یلدا با لبخند چند تا ساندویچ جلوی آرشام و کورش گذاشت و گفت :بخورید تعارف نکنید

آرشامم ممنونی گفت و افتاد به جون ساندویچ بخت برگشته

دلم میخواست بهش بگم حالا این یه تعارفی زد تو چرا خودتو خفه میکنی؟اما از آنجایی که من خیلی خانم بودم خانومی کردموو سکوت کردم................عق .....حالم از فکرامم بهم میخوره

کورش در حالی که گاز بزرگی به ساندویچش میزد گفت

ملی چطور زدی تو پر این پسره که اینقدر دمغ بود ؟

کدوم پسر ؟

همین بچه مثبته .....متین جان

هیچی بی خیال

کورش سریع رو به آرشام گفت

راستی از قضیه شرط بندی خبر داری ؟

آرشام گفت

نه

قبل از اینکه کورش حرفی از اون دهن لقش خارج بشه با حرص گفتم

کورش اون قضیه بین خودمونه

کورش پرید وسط حرفم و گفت

بابا سخت نگیر آرشامم از خودمونه و بدون توجه به اخم و تخم من شروع کرد به گفتن ماجرایی شرطبندی

زیر لب گفتم ...ای لال بمیری کورش
کورش تمام جریان شرطبندی را مو به مو برای آرشام تعریف کرد و آخر هم گفت

ولی میدونی مثل اینکه ملیسا باید کم کمم اعتراف کنه که باخته

دیگه در حد مرگ عصبانی بودم با اعصابی داغون ساندویچ نصفه نیممو پرت کردم ....حالا شاید بهترین موقع برای تمام کردن اینن شرط مسخره ی اعصاب خود کن بود. گفتم

من

هنوز کلمه دیگری از دهانم خارج نشده بود که صدای متین از روبرویم خفه ام کرد

خانم احمدی میشه یه لحظه وقتتونو بگیرم

نفس عصبی کشیدم تازه با دیدنش یادم افتاد که درمورد لباسم چی گفته بود
با ناراحتی نگاهم را از او گرفتم و به بچه ها که درواقع هر کدوم از تعجب یکی دوبار سکته خفیف زده بودند ،خیره شدمم

نزدیک بود با دیدن قیافه هایشان پقی بزنم

زیر لبی به کورش گفتم

دهنتو ببند ...اه لوز المعدتم دیدم

بعد به سمت متین برگشتم و در حالی که دوباره حالت چهره ام اخمالو شده بود گفتم

ببیند آقا .....شما چند دقیقه پیشش حرفاتونو زدید فکر نکنم حرف دیگه ای باقی مونده باشه

متین در حالی که هنوز نگاهش به کفشهایش بود گفت

بیشتر از 2 دقیقه وقتتونو نمیگیریم

ببین ...موضوع یه دقیقه دو دقیقه نیست ...من سردرد بدی گرفتم و میخوام سریع برگردم خونمون بذارید واسه یه وقت دیگه

متین سرش را بلند کردو به چشمانم برای چند ثانیه خیره شد و من شرمساری را در نگاهش خواندم

پس من یه وقت دیگه مزاحمتون میشم ....با اجازه

جوابی بهش ندادم اون سریع رفت
با خونه تماس گرفتمو به سوسن گفتم شوهرشو بفرسته دنبالم ..چون واقعا سر درد بدی داشتم
آرشام گفت

خودم میبرمت میخوام یه سری به الینا جونم بزنم

با حرص نگاهش کردمو گفتم

یعنی تو نمیدونی مامانم پیش خاله جانته و تو هم هنوز داری میگی تصادفا اومدی اینجا....عجبب رویی داری

بچه ها تازه یکی یکی از بهت خارج میشدند
بهروز گفت

خاک تو سرت ملی ....پسره را که پروندی....تازه بعد این همه وقت روی خوش نشونت داده بد
یلدا ادامه داد

ناقلا...ما که نبودیم چی بهت گفته که
دوباره به آرشام که انگار نه انگار که به طور غیر مستقیم بهش گفتم شرش را کم کنه ...مشغول صحبت با شقایق بود ،نگاهیی کردم و گفتم

چیز مهمی نبود

خیلی خب من کم کم میرم پایین تا رانندمون بیاد دنبالم سر دردم بدتر شده

آرشام خدا را شکر دیگه گیر نداد و من به سمت اتوبوسها راه افتادم

کولمو که برداشتم با چندتا از بچه ها که دیدمشون خداحافظی کردمو به سمت پارکینگ که عباس آقا اونجا بود رفتم

سلام

سلام خانم .کجا تشریف میبرید

خونه دیگه

بله....ولی مادرتون گفتند برید خونه مهلقا خانم

بگه......من میرم خونه

از آینه نگاهی به من و حالت تهاجمی که گرفته بودم کرد و گفت
چشم
برعکس سوسن که مهربون دوستداشتنی بود شوهرش نچسب و رسمی بود اما اینو خوب میدونست که رو دم من نباید پا بذارهه چون اونوقت مثل....پاچشو میگیرم
تو همین فکرا بودم که گوشیم زنگ خورد و با دیدن شماره مامان سریع گوشیم را خاموش کردم ..............چون کاملا مشخصص بود چی میخواد بگه
تا به خونه رسیدم سوسن جلوم ظاهر شد و گفت

سلام عزیزم خوش گذشت ؟ ناهار خوردی؟

سلام سوسن جون آره ممنون....ناهارم خوردم فقط میخوام بخوابم سرم درد میکنه

چرا ؟نکنه یخ کردی؟

نه بابا از بس از دست این مهلقا خانم با اون لقمه گرفتنش واسم حرص خوردم...........مامانمم که دیگه نور علا نور

سری تکان داد و گفت

قرص واست بیارم در حالی که به سمت اتاقم میرفتم نوچی گفتم
تنها کاری هم که کردم کشیدن تلفن اتاقم از پیریز و سایلنت کردن موبایلم بود

حال لباس عوض کردنم نداشتم اما با اون پالتو وو کلاه کم کم داشتم به یه کباب خوشمزه تبدیل میشدم که مجبوری بلند شدم و خواستم لباسهامو در بیارم که یاد حرف متین افتادم و جلوی آینه رفتم و با دقت به خودم چشم دوختم
پالتویم تا بالای زانوهایم بود اما خدایی نسبت به پالتویی که فرناز پوشیده بود خیلی خیلی با حجاب بود
یقه اسکی کرم رنگم هم فقط یقه اش از زیر پالتو معلوم بود اونم برای اینکه نمیخواستم گردنم مشخص باشه.....کلاهمم کهه
آهان حتما منظورش همین موهای خشکلمه که از جلوش بیرون زده
پوفی کشیدمو همه لباسهامو در آوردم و در حالی که مشغول پوشیدن لباس راحتی بودم با خودم گفتم به جهنم که پسرهه احمق خوشش نیومد ...اصلا ببینم اینکه انقدر ادعا داشت اصلا به ماها نگاهم نمیکنه ....طبق روال همیشه باید فقط چکمه هامو دیده باشه ........پس ....پس
وای خدا اون که گفت تیپم پس................چقدر چرت و پرت فکر میکنم اگه دیده باشه هم فقط یه نگاه بوده که اونم حلاله وو حتما بعدش گفته استغفرالله
از تصور قیافه اش در این وضع پقی زدم زیر خنده و به سمت تختم شیرجه زدمو به ثانیه نکشید که غش کردم

مامان مثل شمر اینطرف اونطرف میرفت و بعد بالای سرم می ایستاد و فقط غر میزد
نه من میخوام بدونم چیکار کردی که این پسره از وقتی از پیست برگشت تا اسم تو میومد شروع به خندیدن میکرد و میگفت

وای الینا جون واقعا که دختر با مزه ای دارید

به من چه اونم که میخنده من جواب باید پس بدم ....اصلا یارو منگوله که الکی میخنده .....بعدم به جای اینکه من از شماا طلبکار باشم که چرا اون پسره را دنبال من راه انداختید ،شما دست پیشو گرفتید که پس نیوفتید

بدون اینکه به روی خودش بیاره کنارم نشست و گفت

ملیسا من صلاحتو میخوام .آرشام همه چیز تمومه میتونه خوشبختتت کنه اون با اینکه هنوز سنی نداره از باباتم بیشتر پول داره

اولا اون کامل و به قول شما همه چیز تموم ،من ناکاملم برا من ازدواج زوده ....بعدشم من هیچ علاقه ای به این بشر ندارم

آخه دختره بی مغز مگه من میگم همین الان عروسی کن و برو خونش و تا سال دیگه هم بچه بیار؟...دارم میگم نامزد بشید تاا تو آماده بشیو این کیس خوبم از دستت نپره،بعدم علاقه و این حرفا همش کشکه

مامان من .....زندگی خودمه ...خودمم تصمیم میگیرم و هر کسیم دلم بخواد انتخاب کنمو اون شخصم مطمئنا آرشام نیست

مامان پوفی کشید و گفت :واقعا که احمقی

آره من احمق و شما هم عقل کل لطفا دست از سر این احمق بردارید

مامان با عصبانیت به سمت اتاقش رفت و در را محکم بست
بی توجه به عکس العمل همیشگی مامان در هنگام کم اوردن مقابل من ...به سمت آشپزخانه راه افتادم تا شرمنده شکمم خوشکلم نشم
سوسن مشغول پختن شام بود
با دیدنم لبخندی زد و گفت : باز که با مامانت دهن به دهن گذاشتی

الیناست دیگه اگه به یه چیزی پیله کرد ول کن نیست

سوسن اخمی تصنعی کرد و گفت : راجع به مامانت درست صحبت کن
با لبخند گفتم

چشم خانم معلم ....حالا اینا را بیخیال به فکر شکم من بدبخت باش که الاناس که دیگه صدای قار و قورش سرر به فلک بذاره بدو هانی

مامان دوباره پیله کرد روی ازداجم . بابا هم هیچ حرفی نمیزد مثل همیشه
بالاخره با همفکری مغز متفکر گروه یعنی یلدا خانم تصمیم گرفتم که با خود آرشام مرد و مردونه صحبت کنم و ازش بخوام دورر من یکی را خط بکشه
با ورودم به خونه باز مامان شروع کرد به نصیحت و موعظه
دیگه داشتم مثل آتشفشان وزوو تو ایتالیا به نقطه انفجار میرسیدم
نفس عمیقی کشیدمو گفتم

بسه مامان تو را خدا بسه.....باشه هر چی تو بگی

مامان با تعجب نگام کرد و گفت :واقعا

آره ولی تو را خدا دست از سرم بردار باشه تا چند روز کاری به کارم نداشته باش

مامان چشماشو ریز کرد و به من خیره شد

چیه چرا اینطوری نگام میکنی ؟

از کجا بدونم نمیخوای منو سر بدوونی؟

مادر من خودت خوب میدونی من از این عرضه ها ندارم اصلا امروز زنگ میزنم آرشام واسه فردا قرار میذارم برم خونشون خوبه؟

مامان لبخند عمیقی زد و گفت :عالیه
مامان به ثانیه نکشید که با مادر آرشام تماس گرفت و واسه فرداش قرار گذاشت
ترسیده بود تا فردا بزنم زیرش
آی حرصم میگیره که مامان خانوم فقط تو این موارد سریع زرنگ میشه
بعد از تلفن هم رو به من گفت

حاضر شو سریع بریم خرید

خرید واسه چی؟

واسه فردا دیگه
وای مامان من به چه چیزایی فکر میکنه و من تو چه فکریم
اخمامو تو هم کشیدمو و گفتم

لازم نکرده من نمیام اون 100 دست لباس و ول کردی میخوای بری برام لباس بخری

خیلی خوب بریم ببینم چی داری که واسه فردا مناسب باشه
تمام مدتی که مامانم لباسها را جلویم میگرفت و از توی آیینه نگاهم میکرد مثل مجسمه ایستاده بودم و با دندانهایم به جونن پوست لبهای بیچاره ام افتاده بودم
مامان هم بی توجه به من و حتی پرسیدن نظرم کار خودش را میکرد و انگار نه انگار که من بیچاره هم این وسط آدمم

خدایا خودت بخیر بگذرون

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

نویسنده : ریما | الف.ستاری

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بچه مثبت | قسمت اول ◄

بچه مثبت | قسمت دوم ◄

بچه مثبت | قسمت سوم ◄

بچه مثبت | قسمت چهارم ◄

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

دانلود قسمت اول به شکل پی دی اف | سیصد کیلو بایت ◄

دانلود این قسمت دوم به شکل پی دی اف | هشتصد کیلو بایت ◄

دانلود قسمت سوم به شکل پی دی اف | هفتصد کیلو بایت ◄

دانلود قسمت چهارم به شکل پی دی اف | شیصد کیلو بایت ◄

دانلود قسمت پنجم به شکل پی دی اف | پونصد کیلو بایت ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دانلود رمان بچه مثبت | به شکل کامل | حجم چهار مگا بایت ◄